چگونه بلبرینگ توپ شیار عمیق را به طور مؤثر روغن کاری کنیم؟

روغن کاری مناسب صرفاً یک کار نگهداری نیست. این یک الزام اساسی برای عملکرد و ماندگاری هرگونه تحمل عناصر نورد است. برای یاتاقان های توپ شیار عمیق ، که در همه چیز در همه چیز از موتورهای الکتریکی کوچک گرفته تا ماشین آلات بزرگ صنعتی ، روانکاری مؤثر بسیار مهم است.

نقش مهم روغن کاری

در الف بلبرینگ توپ شیار عمیق ، روغن کاری چندین کارکرد اساسی را فراتر از کاهش اصطکاک ارائه می دهد. یک روان کننده صحیح یک فیلم محافظ را تشکیل می دهد که تماس فلزی به فلز بین عناصر نورد ، راه های مسابقه و قفس را به حداقل می رساند و از این طریق باعث کاهش سایش و جلوگیری از خرابی زودرس می شود. همچنین به عنوان مانعی در برابر خوردگی و آلاینده هایی مانند گرد و غبار و رطوبت عمل می کند. علاوه بر این ، در کاربردهای پر سرعت ، روان کننده مناسب می تواند به از بین بردن گرمای تولید شده در یاتاقان کمک کند و دمای عملیاتی پایدار را حفظ کند.

انتخاب روان کننده مناسب: گریس در مقابل روغن

انتخاب بین گریس و روغن تصمیم اصلی در فرآیند روغن کاری است و تا حد زیادی با شرایط عملیاتی برنامه تعیین می شود.

چرب کردن شایع ترین روان کننده برای یاتاقان های توپ شیار عمیق است. این امر به دلیل سادگی در کاربرد ، توانایی آن در محل ماندن و تشکیل یک مهر و موم محافظ در برابر آلاینده ها و فواصل تولید مجدد نسبتاً طولانی تر آن ترجیح داده می شود. معیارهای انتخاب گریس شامل موارد زیر است:

• ویسکوزیته روغن پایه: برای شکل گیری یک فیلم روان کننده در دمای و سرعت کار بلبرینگ کافی است.

• نوع ضخیم کننده: ضخیم کننده های رایج مانند لیتیوم ، پلی اوره یا کلسیم کلسیم در مورد مقاومت دما ، مقاومت در برابر آب و پایداری مکانیکی خواص مختلفی را ارائه می دهند.

• دامنه دمای کار: گریس باید به طور مداوم در حداقل و حداکثر دمای برنامه انجام شود.

• ضریب سرعت (مقدار NDM): گریس به طور کلی برای برنامه های کم و سریع متوسط ​​مناسب است.

روغن به طور معمول در برنامه هایی استفاده می شود که سرعت بالا یا دمای شدید باعث می شود گریس غیر عملی شود. روغن کاری روغن امکان اتلاف گرمای کارآمد را فراهم می کند و در سناریوهای بسیار پر سرعت مؤثر است. روش ها شامل حمام روغن ، غبار روغن (روغن هوا) یا سیستم های روغنی در گردش است. عوامل اصلی انتخاب ویسکوزیته روغن و مواد افزودنی آن برای اکسیداسیون و مقاومت در برابر سایش است.

بهترین روشها برای روش روغن کاری

پس از انتخاب روان کننده صحیح ، روش کاربرد بسیار مهم است.

1. تمیز کردن: قبل از استفاده از روان کننده جدید ، مسکن یاتاقان و مناطق مجاور باید کاملاً تمیز شود. هر چربی یا آلودگی قدیمی باقیمانده می تواند اثربخشی روان کننده جدید را به خطر بیاندازد.

2. مقدار کاربرد: برای گریس ، حفره مسکن به طور معمول بین 1/3 تا 1/2 از فضای آزاد آن پر می شود. پر کردن بیش از حد می تواند منجر به خفگی بیش از حد ، تولید گرما و ایجاد تلفات انرژی شود. برای روغن کاری حمام روغن ، سطح روغن باید در مرکز کمترین عنصر نورد در هنگام ثابت باشد.

3. فواصل بازسازی مجدد: فاصله برای افزودن گریس تازه خودسرانه نیست. این ماده بر اساس عواملی مانند نوع تحمل ، اندازه ، سرعت کار ، دما و خصوصیات روان کننده محاسبه می شود. تولید کنندگان اغلب دستورالعمل ها و فرمول هایی را برای ایجاد یک برنامه نگهداری پیشگیرانه ارائه می دهند.

4. سازگاری: هنگام استفاده مجدد ، اطمینان از سازگاری گریس جدید با قدیمی بسیار مهم است. گریس های ناسازگار می توانند واکنش نشان دهند و باعث جداسازی یا ضخیم شدن روغن می شوند و این منجر به خرابی روغن کاری می شود.

مشکلات رایج برای جلوگیری از

چندین خطای رایج می تواند مزایای روغن کاری را نفی کند:

• مخلوط کردن گریس های ناسازگار: همانطور که اشاره شد ، این می تواند منجر به تجزیه روان کننده شود.

• بیش از حد کار: یک خطای مکرر که باعث ایجاد سنبله دما و زباله های انرژی می شود.

• تحت فشار: منجر به افزایش اصطکاک ، سایش و در نهایت تحمل تشنج می شود.

• آلودگی: معرفی خاک یا رطوبت در طی فرآیند روغن کاری می تواند باعث سایش ساینده و گودبرداری شود.

روغن کاری مؤثر از یک تحمل توپ شیار عمیق یک عمل دقیق مهندسی است. این نیاز به انتخاب عمدی از نوع روان کننده بر اساس پارامترهای عملیاتی خاص و یک رویکرد دقیق برای کاربرد و نگهداری دارد. $ $